ساختار هلدینگ

سلسله مراتب تدوین اهداف و استراتژی‌‌ها در هلدینگ

استراتژی‌‌‌‌‌‌های تدوین شده در سازمان‌‌‌‌‌‌های هلدینگ در سطوح زیر تعریف می‌‌‌‌شوند:

– کلان
– ستاد ( ادارات و سرپرستی‌ها )
– واحد‌‌‌‌‌‌های صف ( مدیران و کارکنان )
– ساختار سازمان‌‌‌‌‌‌های هلدینگ

ساختار سازمان‌‌‌‌‌‌های هلدینگ در حالت ایده‌آل از شکل زیر تبعیت می‌‌‌‌نماید. در این ساختار ستاد هلدینگ از سطوح زیر تشکیل شده است که ماموریت اصلی آنها خدمت‌رسانی و هم‌افزایی در شرکت‌‌های زیر مجموعه می‌‌‌‌باشد.
واحد‌‌‌های صف نیز به کارخانجات، واحد‌‌‌های تولیدی و خدماتی تقسیم می‌‌‌‌شوند که ماموریت اصلی آنها درآمدزایی می‌‌‌‌باشد.

ویژگی‌‌‌های سازمان‌‌‌‌‌‌های هلدینگ

• ایجاد هم‌افزایی از طریق
  دستیابی به تمرکز اقتصادی (Economies of Scale): تسهیم فرآیندها و خدمات بین واحد‌‌‌های مختلف کسب‌وکار.
  دستیابی به تمرکز اقتصادی (Economies of Scope): یکپارچه سازی اثربخش واحدها در زنجیره ارزش(مدیریت زنجیره تامینSCM)
• هم‌افزایی به‌عنوان اصلی‌ترین ویژگی سازمان هلدینگ به‌شمار می‌‌‌‌رود. به این ترتیب اگر ارزش سازمان هلدینگ از مجموع ارزش تک‌تک واحد‌‌‌های آن بیشتر نباشد انحلال آن ضروری است.
  
• افزایش اعتبار بین‌المللی برای شرکت‌‌های زیرمجموعه جهت انجام مبادلات بازرگانی با شرکت‌‌های خارج از کشور.
  
• شناسایی فرصت‌‌‌های سرمایه‌‌‌گذاری در عرصه‌‌‌‌‌‌های مختلف.
  
• کنترل با مالکیت محدود.

تعریف هلدینگ در تجربه ایران

عدم وجود تمایز مشخص بین انواع ترکیب ( ادغام ، تلفیق ، اشتراک منافع و …) با یکدیگر و با هلدینگ و شباهت عملیات شرکت‌‌های هلدینگ از نظر بهره‌برداری از منابع خود و تحصیل منفعت خصوصا از طریق خریدوفروش یا نگهداری سهام با شرکت‌‌های سرمایه‌‌‌گذاری و عدم توجه به این نکته که شرکت‌‌های سرمایه‌‌‌گذاری بر خلاف شرکت‌‌های هلدینگ هرنوع خرید و فروش سهام را صرفا به منظور کسب منفعت نه کنترل انجام می‌‌‌‌دهند، موجب ناشناخته و نامانوس بودن این شرکت‌‌‌ها در ایران شده است.
بورس تهران به عنوان یک بازار متشکل سرمایه شرکت‌‌های مذکور را تحت سرفصل شرکت‌‌های «پیوسته و سرمایه‌‌‌گذاری» طبقه‌بندی نموده و هدف اصلی را سرمایه‌‌‌گذاری در اوراق بهادار به‌خصوص سهام شرکت‌‌‌ها اعلام داشته است.
از طرف دیگر اساسنامه شرکت‌‌های مورد بحث موضوع خود را اغلب مشارکت در شرکت‌‌ها و موسسات تولیدی، بازرگانی، ساختمانی، خرید و فروش سهام و اوراق بهادار و اوراق قرضه قرارداده و توجهی به نقش کنترل ویژگی‌‌‌های ساختاری مالی آنان نگردیده است.
با توجه به اینکه قوانین محدود کننده در رابطه با میزان خرید سهام با رای شرکت‌‌‌ها درقانون تجارت ایران وجود ندارد. غالبا شرکت‌‌های پیوسته و سرمایه‌‌‌گذاری اقدام به خرید درصد بالاتری از سهام سایر شرکت‌‌ها نموده و از این طریق شرکت‌‌های دیگر را کنترل می‌‌‌‌نماید. البته این شیوه کنترل مغایر با هدف کنترل با مالکیت محدود می‌‌‌‌باشد. در هر حال تعریف هلدینگ در تجربه ایران شباهت زیادی به شرکت‌‌های سرمایه‌‌‌گذاری دارد و می‌‌‌‌توان شرکت‌‌های هلدینگ را نوعی شرکت سرمایه‌‌‌گذاری دانست که با در اختیار داشتن اکثریت سهام با رای ( بالای ۹۰ درصد ) سایر شرکت‌‌ها می‌‌‌‌توانند آنان را کنترل نمایند.